سوزاندن سکه به معنای حذف دائمی تعدادی سکه یا توکن از گردش است. این کار معمولاً با انتقال توکن‌های مورد نظر به یک آدرس سوخته انجام می‌شود. آدرس سوخته، یعنی کیف پولی که هرگز نمی‌توان آن را بازیابی کرد.
سوزاندن سکه به چه معناست؟
هنگامی که یک تکه از ارز دیجیتال برای حذف از بلاکچین سوزانده می‌شود، به آن سوزاندن سکه می‌گوییم. «سوزاندن» توکن‌های اتریوم (ETH) پس از ارتقای هارد فورک لندن، به موضوع جذابی برای بحث در میان علاقه مندان به ارزهای دیجیتال بدل شد. اما سوزاندن سکه‌ی رمزارز چیست یا خرید و سوزاندن به چه معناست؟
رمز ارز رمزنگاری شده زمانی که به آدرس کیف پول غیر قابل استفاده تحویل داده می‌شود تا از گردش خارج شود، سوزانده می‌شود. هیچکس نمی‌تواند به آدرسی که به عنوان آدرس سوخته شناخته می‌شود، دسترسی داشته باشد یا آن را به خود اختصاص دهد. هنگامی که یک توکن به آدرس سوخته منتقل می‌شود، برای همیشه از بین می‌رود. هر کسی می‌تواند ارز دیجیتال خود را بسوزاند، اما این کاری نیست که بخواهید انجام دهید، زیرا اساساً با این کار پول خود را دور ریخته‌اید.
در اکثر مواقع، توسعه دهندگان یک ارز دیجیتال تصمیم می‌گیرند مقدار خاصی از سکه‌های خود را بسوزانند. سوزاندن سکه‌ها، عرضه را کاهش می‌دهد و توکن‌های ارز دیجیتال را کمیاب‌تر می‌کند. بنابراین، آیا سوزاندن سکه‌های یک ارز دیجیتال، ارزش آن را افزایش خواهد داد؟ به دلیل کم شدن سکه‌های آن، ممکن است قیمت‌ها افزایش یابد و در نتیجه، برای سرمایه گذاران سودآوری داشته باشد.
در مورد سکه سوزی باید به چند نکته توجه داشت؛ این کار تضمین نمی‌کند که ارزش ارز دیجیتال افزایش یابد، بسیاری از مردم بر این باورند که این کار سود کمی دارد و یا در مواقعی هیچ سودی در بر نخواهد داشت.
استفاده از سکه سوزی ارز دیجیتال، برای فریب سرمایه گذاران رایج است. توسعه دهندگان می‌توانند ادعا کنند که هنگام ارسال توکن‌ها به کیف پولی که دارند، در حال سوزاندن توکن‌ها هستند. همچنین توسعه دهندگان از سوزاندن توکن‌ها برای پنهان کردن نهنگ‌هایی که دارای مقادیر زیادی ارز دیجیتال هستند، استفاده می‌کنند.
باز خرید در ارزهای دیجیتال به چه معناست؟
یکی دیگر از ابزارهای محبوب برای افزایش قیمت توکن، بازخرید است که در آن یک شرکت، دارایی‌های رمزنگاری شده‌ی خود را پس می‌گیرد، عرضه آن را کاهش می‌دهد و ارز کلی آن را افزایش می‌دهد.
بازخرید سهام زمانی اتفاق می‌افتد که شرکتی که سهام را منتشر کرده است، آن را به قیمت بازار بازخرید کرده و جذب می‌کند. این کار باعث می‌شود که تعداد کل سهام در بازار کاهش یابد. مشاغل مبتنی بر بلاکچین، شروع به استفاده از دو تکنیک برای محدود کردن انتشار گاز گلخانه‌ای و افزایش قیمت کرده‌اند. دو ابزار رایج، سوزاندن توکن و بازخرید هستند. در حالی که هر دو رویکرد، اساساً منتهی به یک هدف هستند، اما مکانیسم‌ها و اهداف نهایی آنها از نظر اثر قیمت گذاری، متمایز هستند. بنابراین، بای بک (بازخرید) و سوزاندن توکن چیست؟
نوسانات قیمت در بازارهای دیجیتال معمولاً بیشتر از بازارهای سنتی است، به ویژه در شرایط فعلی که شاهد سقوط و اوج گرفتن ارزهای دیجیتال بسیاری هستیم. در نتیجه سرمایه گذاران اعتماد کمتری به دارایی‌های دیجیتال دارند زیرا DeFi و ارزهای دیجیتال هنوز به خوبی جا نیفتادند.
در نتیجه ناشران باید یک پیشنهاد شفاف، کاربردی، منطقی و سودآور داشته باشند که به طور مؤثر در سیستم برای جذب سرمایه‌گذاران و نشان دادن مزایای قابل اثبات، کار کند.
بنابراین، مفهوم بازخرید در کریپتو به پروژه یا شرکتی اشاره دارد که از منابع نقدی خود برای بازخرید برخی از توکن‌ها یا سهام خود از دارندگان به قیمت بازار استفاده می‌کند. در طول فرآیند خرید، دارایی‌های خریداری شده مجدداً به جای اینکه از بین بروند یا فوراً دوباره به گردش درآیند، در کیف پول واحد تجاری شرکت نگهداری می‌شوند.
اما برعکس این اتفاق در سوزاندن سکه می‌افتد. سکه سوزی (یا توکن سوزی) زمانی است که یک پروژه برخی از توکن‌های خود را به طور دائم از گردش خارج می‌کند و آنها را به آدرس سوخته فرستاده و در نتیجه از بین می‌برد.
سکه سوزی چگونه آغاز می‌شود؟
سوزاندن سکه، مدت‌ها قبل از پیدایش بیت کوین (BTC)، وجود داشته است. این کار بسیاری شبیه به خرید و فروش سهام در بازار سرمایه است و احتمالاً از آنها الهام گرفته شده است.
در سال‌های 2017 و 2018، بسیاری از ارزهای دیجیتال، از جمله بایننس کوین (BNB)، بیت کوین کش (BCH) و استلار (XLM)، توکن‌ها را برای کاهش عرضه و افزایش قیمت سوزاندند. این امر در مورد ارزهای دیجیتال در حال ظهوری که با منابع فراوان توکن آغاز به کار می‌کنند، مرسوم‌تر است.
یکی از دلایل اصلی محبوبیت سکه سوزی در سال‌های اخیر این است که به ارزهای رمزنگاری شده اجازه می‌دهد تا با قیمت‌های پایین شروع کنند و سپس پس از سرمایه گذاری ایمن، به طور مصنوعی ارزش خود را افزایش دهند. به دلیل قیمت پایین، یک ارز دیجیتال جدید ممکن است از یک تریلیون توکن با ارزش کسری از یک سنت شروع کرده و اقدام به جذب سرمایه گذاران کند. سپس سازندگان می‌توانند میلیاردها توکن را بسوزانند تا قیمت آن را در آینده افزایش دهند.
بازخرید و سوزاندن چگونه کار می‌کنند؟
ماینرها می‌توانند توکن‌های ارز دیجیتال را با استفاده از مکانیسم اجماع اثبات سوختن (PoB) بسوزانند.
اثبات سوختن یکی از چندین مکانیسم توافقی است که شبکه‌های بلاکچین برای تأیید اینکه همه گره‌های شرکت کننده در مورد وضعیت واقعی و قانونی شبکه بلاکچین توافق دارند، از آن استفاده می‌کنند. مکانیسم اجماع مجموعه‌ای از پروتکل‌ها است که از چندین اعتبار سنجی برای توافق بر سر اعتبار یک تراکنش استفاده می‌کند. PoB مکانیسم اثبات کاری است که انرژی را هدر نمی‌دهد. در عوض، روی این ایده کار می‌کند که به ماینرها اجازه می‌دهد تا توکن‌های ارز دیجیتال را بسوزانند. سپس حق نوشتن بلوک‌ها به نسبت سکه‌های سوزانده شده، اعطا می‌شود.
ماینرها سکه‌ها را به آدرس سوخته ارسال می‌کنند تا آنها را از بین ببرند. این روش از منابع کمی استفاده می‌کند؛ (به غیر از انرژی لازم برای استخراج سکه‌ها قبل از سوزاندن آنها) در نتیجه شبکه را فعال و انعطاف پذیر نگه می‌دارد.
بسته به اجرا، ممکن است ارز بومی یا یک زنجیره جایگزین مانند BTC را بسوزانید. در ازای آن، یک پرداخت در رمز ارز اصلی بلاکچین، دریافت خواهید کرد.
با این حال، PoB تعداد ماینرها را کاهش می‌دهد، همانطور که عرضه توکن را کاهش می‌دهد زیرا منابع کمتر و رقابت کمتری وجود خواهد داشت. این موضوع منجر به مشکل آشکار تمرکز می‌شود، زیرا به استخراج کنندگان بزرگ، ظرفیت بیش از حد داده می‌شود و به آنها این اجازه را خواهد داد تا مقادیر زیادی توکن را به یکباره بسوزانند و به شدت بر قیمت و عرضه تأثیر بگذارند.
برای غلبه بر این مشکل، اغلب نرخ پوسیدگی مورد استفاده قرار می‌گیرد که طور موثر ظرفیت کل استخراج کنندگان را برای اعتبار سنجی تراکنش‌ها کاهش می‌دهد. PoB مشابه PoS (الگوریتم اجماع اثبات سهام) است که هر دو به ماینرها نیاز دارند تا دارایی‌های خود را در ماین قفل کنند. بر خلاف PoB، سهامداران می‌توانند پس از ترک استخراج با PoS، سکه‌های خود را پس بگیرند.
در ارزهای دیجیتال، بازپرداخت به همین روش انجام می‌شود، با خرید توکن‌ها از جامعه و قرار دادن آنها در کیف پول توسعه دهندگان. در نتیجه، برخلاف سوزاندن سکه، که توکن‌های در حال گردش در بازار را برای همیشه از بین می‌برد، بازخرید آنها را از بین نخواهد برد.
مزایا و معایب بازخرید ارز دیجیتال چیست؟
هدف بازخرید، افزایش ارزش توکن با کاهش عرضه آن و افزایش درآمد است. لزوم کاهش تعداد توکن‌های در گردش به دلیل اشتباهات در محاسبات اقتصادی، قصد افزایش مصنوعی قیمت توکن‌ها، ایجاد هیاهو یا صرفاً سازماندهی مجدد تخصیص‌ها، همگی دلایلی هستند که پروژه‌ها را به بازخرید متوسل می‌کنند.
بازخرید اغلب به دلایل داخلی پروژه و برای افزایش نقدینگی و کاهش نوسان قیمت انجام می‌شود. از آنجایی که قانون عرضه و تقاضا اصل کمیابی را نفی می‌کند، عرضه کمتر، تمایل به تثبیت قیمت‌ها در بلند مدت دارد، اما حجم بیشتری از یک دارایی، منجر به کاهش علاقه سرمایه گذاران می‌شود.
علاوه بر این، رشد بلند مدت از طریق بازخرید، بیشتر خواهد شد. سرمایه گذاران تشویق می‌شوند که توکن‌ها را HODL (نگهداری) کنند، این کار به حفظ ثبات قیمت دارایی کمک می‌کند. با این حال، همه‌ی زمینه‌های بازخرید قابل انتقاد هستند زیرا واکنش فوری جامعه را برمی‌انگیزد و شروع به زیر سوال بردن استدلال پشت چنین انتخاب‌های می‌کند.
صرف نظر از انتقادات، دارندگان توکن، بازخرید را فرصتی برای فروش توکن‌های خود یا چند برابر کردن سرمایه خود می‌دانند.
آیا بازخرید، راه آینده است؟
در دنیای کریپتو، بازخرید‌ها مشابه بازارهای مالی سنتی انجام می‌گیرد که برای تغییر تعداد دارایی‌های در گردش یک شرکت استفاده می‌شود. انگیزه‌های مختلفی برای چنین برنامه‌های وجود دارد، اما نتیجه نهایی معمولاً افزایش قابل توجهی در ارزش دارایی‌ها خواهد بود.
